شعر زیبای زیر را آقای علی پورحسن متخلص به «علی آستانه» از شاعران معاصر ایثار و مقاومت کشور در وصف میرزا کوچک جنگلی سروده اند، که تقدیم مخاطبان می‌شود :

سينه غرق غم دارم گريه های پنهانی

قطره قطره می بارم مثل ابر بارانی

نام تو كه "كوچک" بود روی قلب ها حک شد

ای اميد فرداها درفصول ويرانی

بی تو بر تن جنگل زخم صد تبر مانده

ای تو قامت خورشيد در كسوف طولانی

تو بهار آزادی در هجوم پاييزی

تک درخت بيداری از غرور گيلانی

پشت پرده فردا شعله شعله انديشه

از تو سبز می گردد تا نظر بگردانی

زنده ياد و بيداری همچو رودها جاری

ای هميشه گامت سبز زنده چون شهيدانی

بی تو ما فراموشيم شعله های خاموشيم

دستمان بگير ای خوب ! ای شهيد روحانی

میر احمد سید فخری نژاد مشهور به شیون فومنی، از شاعران محبوب و مشهور شمال ایران است. شیون فومنی به عنوان یکی از شاعران موفق دو زبانه در حوزه شعر محلی و بومی گیلکی و شعر فارسی است. تحقيق و پژوهش در زمينه فرهنگ و ادب گيلان و ارائه مجموعه اشعار گيلكی در قالب غزليات، منظومه ها و دو بيتی های محلی است از جمله آثار قابل تأمل و ماندگار اوست. او در 23 شهریورماه 1377 پس از یک دوره بیماری مزمن کلیوی و انجام پیوند کلیه در یکی از بیمارستانهای تهران روی در نقاب خاک کشید. آرامگاهش در بقعه سلیمان داراب رشت بنا به وصیتش در کنار مقبره میرزا کوچک جنگلی قرار دارد.

شعر زیبای گیلکی "میرزا مرد میدان بو" یکی از اشعار شیون فومنی است که درباره میرزا کوچک سروده شده است. شما می توانید این شعر زیبا را با صدای زنده یاد شیون فومنی در ادامه مطلب دانلود کنید.

برای مشاهده این پست و دانلود روی ادامه مطلب کلیک کنید ...

شعر زیبای زیر را شیخ حسن حسام الاسلام متخلص به «دانش» که از دانشمندان و بزرگان علمی و سیاسی عصر قاجاریه و از شعرا و متکلمان سده 13 و 14 هجری بود، درباره نهضت جنگل سروده است :

ای جان و تنم فدای جنگل /  جان تازه شد از ندای جنگل

اسلام و وطن به صوت دلکش /  پرکرده چه خوش فضای جنگل

سر دفتر بوستان غیرت /  شد ساحت دلگشای جنگل

غیرت همه بچه شیر زاید /  از تربیت هوای جنگل

شیران نرند خفته اینک / در پای درخت های جنگل

آسایش و امن، سایه افکند / از فر پر همای جنگل

ای خسته ظلم و جور، برخیز / عدل است همه بنای جنگل

جز لفظ نبود آنچه گفتند / معنی طلب از صدای جنگل

خوش تر زنوای بربط و ساز /  آواز فشنگ های جنگل

جنگل چو به حمله فخر بخشد / فرض است مرا ثنای جنگل

دانش همه نصر و فتح بیند / در پرچم اعتلای جنگل

این شعر زیبا از جناب آقای "محمد حسن لقمانی بهابادی" متخلص به «سیمرغ» می باشد :

بــیا فــصــل بــهاره میرزا کوچک     دل مــــن بـــیقـراره میرزا کوچک

بــنازم اسب و خورجین و تفنگت     کــه دائـم در شـکاره میرزا کوچک

تــمام کوه و جنگل خانه‌ی توست     کــه پـایت اســتواره میرزا کوچک

تو بـا حق بودی و حق یاور توست     بــه غیر حــق چکاره میرزا کوچک

تــو کــردی تــکیه بر عهد خـداوند     کــه عـهدش پایداره میرزا کوچک

پـــیمبر تــکـیه بــر حـنّانه مــی‌داد     تـــو تکیه‌گات چناره میرزا کوچک

چـرا دشـمن حریص کشتن توست     مــگر دشـمن تتاره میرزا کوچک

هــر آنکس با تــو دشمن بود دیدیم     ســرش بـالای داره میرزا کوچک

صــدایت دلــنشین و دلــنوازه     دو چشمت چشمه‌ساره میرزا کوچک

خـودت گـل عارضت گل کاکلت گل     وجــــــــودت لاله‌زاره میرزا کوچک

از آن روزی کــه کــشتند کوچک ما     جهان جــون شام تاره میرزا کوچک

ببین «سیمرغ» می‌گرید به خاکت     دو چشمش اشک‌باره میرزا کوچک

غزلی که زنده یاد نصرالله مردانی برای میرزا کوچک خان جنگلی سروده بود :

در وسعت انديشه. خونبار جنگل           از پشت خنجر مي خورد سردار جنگل

بر کنده هاي پير، زخم تير پيداست           پوشيده از گلهاي خون، ديوار جنگل

در ذهن سبز شاخه ها با خون تداعي      سرهاي سرداران شود بر دار جنگل

اسطوره. سرخ شجاعت آفرينند                       مـردان ديگر باز در پيکار جنگل

بوي تر خون کاروان باد آورد                        از کوچه هاي خيس شاليزار جنگل

سرشار از عطر تر بي رنگ باران                 خاک و نسيم و شاخه پربار جنگل

پر مي کشد تا کهکشان روشنايي              از کوه ظلمت مرغ آتشخوار جنگل

در انتظار صبح پيروزي است با ما                   در سنگر شب ديده بيدار جنگل