« بـیاید خرم خوش عید نوروز * شود میرزا در این نوروز پیروز »
الکساندر خودزکو، درباره اجـرای مـراسم نـوروزی در شمال به سال 1842 میلادی، نوشته است:
«نوروزی در گیلان امروز به پسر بچه‌هایی گفته می‌شود کـه دسته جمعی حرکت می‌کنند و اشعاری به میمنت نوروز می‌خوانند.این پسر بچه‌های پر جـنب و جوش هشت تا دوازده ساله در روسـتاها و شـهرها به راه می‌افتند، جلوی در خانه‌ها به خواندن شعرهای زیر می‌پردازند و به عنوان پاداش هدایای ناچیزی از قبیل میوه، تخم‌مرغ، پول‌خرد و غیره دریافت می‌کنند.2»
آنچه در اینجا مورد اشاره خودزکوست چنانچه با «عیدی» رفتن جمعی کـودکان گیلانی در روزهای آغاز سال نو خلط نشده باشد، «مراسمی»ست در ردیف«مراسم بارانخواهی» 3. دیالوگ«نوروزی»ای را که خودزکو ثبت نموده، ظاهرا تلفیقی‌ست موجز از مراسم بی‌جنب‌وجوش«نوروزی»و دیالوگ نمایش«عروسه گوله»...
برای مشاهده ادامه این پست روی ادامه مطلب کلیک کنید ...
تدوین دانشنامه و دایرة المعارف روحانیت در کشور