شعر زیبای زیر را آقای علی پورحسن متخلص به «علی آستانه» از شاعران معاصر ایثار و مقاومت کشور در وصف میرزا کوچک جنگلی سروده اند، که تقدیم مخاطبان می‌شود :

سينه غرق غم دارم گريه های پنهانی

قطره قطره می بارم مثل ابر بارانی

نام تو كه "كوچک" بود روی قلب ها حک شد

ای اميد فرداها درفصول ويرانی

بی تو بر تن جنگل زخم صد تبر مانده

ای تو قامت خورشيد در كسوف طولانی

تو بهار آزادی در هجوم پاييزی

تک درخت بيداری از غرور گيلانی

پشت پرده فردا شعله شعله انديشه

از تو سبز می گردد تا نظر بگردانی

زنده ياد و بيداری همچو رودها جاری

ای هميشه گامت سبز زنده چون شهيدانی

بی تو ما فراموشيم شعله های خاموشيم

دستمان بگير ای خوب ! ای شهيد روحانی

شعر زیبای زیر را شیخ حسن حسام الاسلام متخلص به «دانش» که از دانشمندان و بزرگان علمی و سیاسی عصر قاجاریه و از شعرا و متکلمان سده 13 و 14 هجری بود، درباره نهضت جنگل سروده است :

ای جان و تنم فدای جنگل /  جان تازه شد از ندای جنگل

اسلام و وطن به صوت دلکش /  پرکرده چه خوش فضای جنگل

سر دفتر بوستان غیرت /  شد ساحت دلگشای جنگل

غیرت همه بچه شیر زاید /  از تربیت هوای جنگل

شیران نرند خفته اینک / در پای درخت های جنگل

آسایش و امن، سایه افکند / از فر پر همای جنگل

ای خسته ظلم و جور، برخیز / عدل است همه بنای جنگل

جز لفظ نبود آنچه گفتند / معنی طلب از صدای جنگل

خوش تر زنوای بربط و ساز /  آواز فشنگ های جنگل

جنگل چو به حمله فخر بخشد / فرض است مرا ثنای جنگل

دانش همه نصر و فتح بیند / در پرچم اعتلای جنگل